Cornelia Johanna Persoon-van der Beek

Overleden: 28 maart 2018

In dankbare herinnering

In Loosduinen, op 8 oktober 1922 werd Corrie, als oudste van 4 dochters, geboren. De familie van der Beek hadden een wasserijbedrijf waarin Corrie al vroeg ging meewerken. Op dansles ontmoette ze Wim Persoon, de jongste uit een groot gezin. De familie Persoon handelde in potgrond. Wim en Corrie trouwde in 1947 en werden de ouders van 6 kinderen. In 1962 overleed Wim, enige tijd voor de geboorte van de jongste. Het viel voor Corrie niet mee 6 kinderen op te voeden en daarbij te werken voor de kost. Toen de kinderen op eigen benen stonden en er tijd vrij kwam, kon zij zich gaan inzetten voor de St. Josephparochie waar zij in het bestuur kwam. Later vond ze een nieuwe uitdaging als gastvrouw van de Hofboerderij. Met andere dames, de ‘hofdames’, vormde ze een club die het mogelijk maakte dat mensen hun creativiteit konden uitten. Zelf pakte ze de penseel op en schilderde niet onverdienstelijk. Voor haar inzet voor kerk en samenleving heeft ze de versierselen die horen bij de Orde van Oranje-Nassau ontvangen. De kleinkinderen van Corrie typeren haar als sterk, stoer, lief, grappig en een tikkeltje ondeugend. Op zaterdag boodschappen doen, de kerstbrunch, de Wateringse Wielerronde waar je vanaf de eerste etage van het huis van oma Corrie een pracht zicht had op het parcours en de renners. Het roept allemaal herinneringen op. Ze bleef interesse houden, waar je druk mee was, je vakanties en het leven. Tot eind 2016 heeft Corrie zelfstandig op Ter Hove kunnen wonen, weliswaar de laatste jaren met hulp. Vanaf die tijd ging dat niet meer en vond ze uiteindelijk haar thuis in verzorgingshuis Waterhof. Ze was de laatste van haar generatie van der Beek en Persoon, dit te realiseren maakte haar verdrietig maar ze werd er niet moedeloos van. Ze bleef genieten van alle bezoekjes in het bijzonder de jongste generatie. Eind maart was haar levenskaars op. Woensdag 28 maart 2018 blies zij haar laatste adem uit te midden van enkele van haar kinderen. Aan een zorgzaam, ondernemend, dienstbaar, bescheiden en gastvrij leven van een zachtmoedige vrouw kwam een eind. Op dinsdag 3 april hebben we Corrie uitgevaren vanuit de St. Joseph en aansluitend hebben we haar begeleid naar haar laatste rustplaats op het parochiële begraafplaats bij de St. Jan de Doper. “Te leven is een gunst, te weten hoe, een kunst.” (Toon Hermans) Dat Corrie mag rusten in vrede bij God.    

Pastor Straathof

Terug naar de voorgaande pagina