Joannes Martinus van Luijk
Geboren: 8 juni 1944In dankbare herinnering
Jan zocht altijd. Niet zoeken was hem vreemd. Hij zocht niet naar een doel: dat wist hij wel! Maar: hoe komen we daar? Via de volgens hem beste weg. En die was niet altijd makkelijk, voor zijn omgeving niet en voor hemzelf ook niet. Dit dreef hem ertoe zich helemaal in te zetten voor de begeleiding van de nieuw gestichtte Congregatie van de Zuster Thérésiennes van Basankusu (1975). Dat deed hij samen met Monseigneur Matondo, de stichter. Deze laatste en Jan leken in meer dan opzicht op elkaar: eigenzinnig, ze wisten wat ze wilden, niet te lang overleg, zelf middelen zoeken, hard werken, goede dossierkennis….
Zo zorgde Jan er ook voor dat de centrale bisdom procuur uitgebreid werd met transportmiddelen, opslagplaatsen, allerlei diensten zoals een palmoliekokerij, drinkwatervoorzieningen, inkoop en distributie van medicijnen en schoolbenodigdheden. Organiseren en regelen zaten hem wel in het bloed. Hij kreeg zaken van de grond en in beweging waarbij andersdenkenden soms beter een beetje uit de buurt konden blijven.
Jan zorgde voor de Zusters, zonder onderscheid te maken, met hart en ziel. Hij zorgde voor hun financieel en materieel welzijn en zocht naar duurzame middelen om hun vorming, huisvesting en arbeid op een solide basis te zetten. Tot aan zijn dood is hij hiermee bezig gebleven. Het was dan ook terecht dat de Zusters hem “Tata Sango” noemden: “Papa Pater”. Geleidelijk aan maakte de papa zich de spiritualiteit van de heilige Theresia van Lisieux eigen. Zij was de patroonheilige en inspiratie van de Congregatie. Ik merkte daar weinig van tijdens de Congo jaren. We hadden met beiden (te?) druk met de zaken waarvoor we aangesteld waren: Jan voor de procuur (met te weinig geld) en ik voor het bisdom (met geen geld).
In 2001 kwam Jan naar Nederland; ikzelf in 2007. Uiteindelijk stonden we naast elkaar: beiden pastoor voor drie parochies. Toen konden we echt delen: we kwamen, vooral sinds zijn ziek worden, vaker bij elkaar. Het deed ons beiden goed. Het was ook in die tijd dat zijn geestelijke diepgang duidelijker werd voor mij. Het loslaten viel hem moeilijk. Zo leek het. Totdat bleek hoe diep hij geïnspireerd was door de Kleine Theresia. In zijn agenda schreef hij met haar woorden: “Ik wil mijn tijd in de Hemel doorbrengen met goed te doen voor de aarde”.
Chapeau, Jan, naosakoi!
René Graat mhm
Terug naar de voorgaande pagina
