pastor Martien Straathof

1. Wie bent u?
Martien Straathof is mijn naam. Ik ben geboren en opgegroeid in het Groene Hart aan de rand van het Braassemermeer. Na de basisschool ben ik naar de lagere tuinbouwschool in Ter Aar gegaan. Daarna de middelbare landbouwschool. Vervolgens in militaire dienst geweest; toen een aantal jaren gewerkt. Vanaf mijn jeugd betrokken bij de kerk. Eerst als misdienaar, hulpkoster, jongerenkoor en zelfs lid van de parochieraad. Op mijn 26ste ben ik theologie gaan studeren. In Vronesteijn, Voorburg en in Amsterdam. Inmiddels ben ik 16 jaar priester.   

2. Wat doet u dagelijks?      
Dagelijks ben ik op een of andere manier bezig om Gods liefde zichtbaar te maken in de wereld. Dat bestaat uit persoonlijk gebed en daarnaast met mensen onderweg zijn. Dat kan een vergadering zijn, een viering, een persoonlijk gesprek. Dat gebeurt in de kerk, bij mensen thuis, als ik in het dorp boodschappen doe, maar ook op het perron. Kortom mijn dagelijkse werk bestaat uit het pastor (= herder) zijn. 

3. Kunt u iets vertellen over het gezin waar u uit voortkomt?      
Ik ben de oudste van 6: 4 broers en één zus. Thuis hebben we een melkveehouderij met koeien en schapen. Mijn ouders komen beiden uit een katholieke boerenfamilie. Het naar de kerk gaan zit in het levenspatroon. Ik heb van mijn beide ouders liefde ervaren en liefde gezien. Ze verstonden het mij uit te dagen mijn droom te volgen. Ze waren mijn grootste supporters. Mijn moeder is in 1988 gestorven, mijn vader is inmiddels 84 jaar. Hij is trots op al zijn kinderen en inmiddels 6 kleinkinderen; mijn oomzeggers.   

4. Wat is uw ervaring als geestelijk leider?   
Het klinkt misschien gek, maar dat begon in militaire dienst. Het gebeurde regelmatig dat er 's avonds bij een biertje verschillende collega-dienstplichtigen een praatje met mij wilden maken. Het ging over thuis, over verkering, over toekomst, kortom zaken die dieper gingen dan gewoon. Ik oordeelde niet, luisterde, ik kreeg het vertrouwen. Ze vroegen hoe ik erover dacht. Later bij de uitvaartvereniging van de parochie kwam ik bij mensen die een dierbare verloren hadden om de uitvaart te regelen. Ik kreeg regelmatig terug dat ze prettig met mij gewerkt en gesproken hadden in een kwetsbare periode van hun leven. Ik vond het bijzonder dat mensen in hun kwetsbaarheid mijn voorstellen of adviezen volgden, mij vertrouwen gaven. Nu mag ik met mensen onderweg en hen attent maken op een God die van hen houdt en met hen mee loopt. Dat God werkelijk tot je praat als je zelf stil bent en luistert. Dat je onderscheid moet maken tussen je eigen stem......en de stem van God. 

5. Wat is de kracht van de r.-k. Kerk?     
De kracht van de katholieke kerk is dat het een wereldkerk is rond de bisschop van Rome. Overal in de wereld wordt iedere zondag een zelfde evangelie gelezen, er wordt een preek of overweging gehouden om je te spiegelen. En daar waar mogelijk wordt eucharistie gevierd. Het is Jezus zelf, zie zichzelf aan de mensen te eten geeft. Wij mogen worden wat we eten, Lichaam van Christus. Het is deze kwetsbaarheid van God die beetje bij beetje de wereld de goede kant op krijgt.

6. Wat zou u veranderd willen zien  in de Kerk?    
Dat mensen ophouden met klagen. Het helpt ons namelijk niet vooruit. Wat ik ook graag veranderd wil zien is dat mensen meer aandacht gaan besteden aan de binnenkant, waar het werkelijk om gaat. We blijven vaak steken aan de buitenkant. We maken ons druk over kerkgebouwen, kerkstructuren, wat niet mag en wat moet.....in plaats van de rijke vreugdevolle boodschap die het evangelie in zich draagt, te beleven en te dóórleven.

7.  Wat valt u het meest op in het Westland en bij de Westlanders?  
Wat mij opvalt is dat iedereen gezien wil worden. Het zijn stuk voor stuk harde werk(st)ers. Ieder vindt zijn/haar parochie de beste. Het zijn net eigen tuinbouwbedrijven. Als je dan vraagt: waar zijn jullie dan echt goed in...dan blijft het stil. Je weet pas waar je zelf echt goed in bent als je de ander wilt leren kennen. Tot voor kort vond ik Westlanders echte bestuurders. Nieuwe bestuursleden stonden in de startblokken om de aftredende bestuursleden op te volgen. Het lijkt nu dat er in de kerk een soort middelpuntvliegende kracht bezig is. (Weg van de gemeenschap, weg van de kerk, weg van het geloof.)  Ik mis de aanzuigende werking van bestuursleden en gelovigen die graag iets voor de kerkgemeenschap willen betekenen.  

8.  Wat voor werk zou u willen doen als u geen geestelijke was?   
Als ik geen priester zou zijn geworden, dan zou ik nu kerkbetrokken melkveehouder zijn geweest. Wat ik ook altijd wel een uitdagend beroep gevonden heb is chauffeur op een ambulance. Mensen die hulp nodig hebben stabiliseren en dan naar het ziekenhuis vervoeren. De combinatie mensen redden en techniek....

9.  Wat was uw eerste baantje?     
Mijn eerste betaalde baantje was hand- en spandiensten bij boeren en akkerbouwers in de omgeving. Ik ben ook vele jaren parttime melkmonsternemer geweest. Met daarnaast seizoenswerk zoals trekkerwerk bij oogstwerkzaamheden, aardappelen sorteren, spruiten plukken en niet te vergeten koeien melken.  

10. Wat zijn uw hobby’s?    
Ik ben graag buiten, wandelen, fietsen. Ik heb wat met de natuur. De afwisseling van de seizoenen, ik geniet ervan. 

11.  Wat wilt u over 5 jaar bereikt hebben?     
Mijn droom is dat mensen zelf hun geloof onder woorden kunnen brengen. Dat ze aan de ander duidelijk kunnen maken wat het is wat hen ten diepste toe beroert. Dat ze kunnen zeggen waarom ze in 2018 katholiek zijn. Dat ik mensen woorden en beelden aan mag rijken om zelf hun geloof te kunnen verwoorden. Dat we een geloofsgemeenschap zijn haar aantrekkingskracht heeft. Dat we een aanstekelijke 'kerkfamilie' zijn waar mensen graag komen en graag bij willen horen. Dat wij kijken naar de kansen en de mogelijkheden die we hebben om de mensen méér mens te laten worden. Jezus is daarbij mijn voorbeeld. 

12.  Wat is uw favoriete bezigheid?    
Wat ik graag doe is met mensen praten over de diepere dingen in het leven. Bij doop- en rouwgesprekken komt dat 'méér' altijd wel naar boven. Dat God ook aanwezig is in het leven van alle dag en dat op het spoor komen en benoemen dat vind ik prachtig. Daarom vind ik preken zo fantastisch. Daar mag ik verwoorden waar ik sporen van God in mijn eigen leven en in dat van andere zie. 

13.  Altijd willen doen, maar nog niet gedaan?    
In dit stuk zitten voldoende dromen. Als ik deze dromen "meer van Gods liefde zichtbaar maken" waar mag maken met de mensen om mij heen, dan ben ik een gelukkig mens.

14.  Wat zou u de mensen in de parochie willen meegeven?   
Ieder heeft wel iets waar hij of zij goed in is, als je dat nu zou inbrengen in de parochiegemeenschap, als je dat nu eens in contact brengt met Christus en het evangelie, dan groeit de gemeenschap. Maar bovenal groei je zelf in geloof!!! Bijvoorbeeld, je zingt graag en vindt met kinderen werken leuk, waarom start je geen kinderzanggroepje. Of je bent creatief en hebt organisatietalent, waarom dan niet met anderen uit je netwerk een van de vele kerkelijke feesten oppimpen, in een nieuw jasje steken? Weet de parochie: dat ben jij.