Oogstdankdag

In de tuin werken is één van mijn hobby’s. In mijn kinderjaren en jeugd heb ik altijd meegewerkt in de bloembollenteelt in mijn geboortestreek. Ook heb ik achter het ouderlijk huis jarenlang een grote groentetuin bijgehouden. Nu geniet ik van de prachtige Naaldwijkse pastorietuin, de bomen, de bloemen en de kas met druiven en groente. Trouwe vrijwilligers zorgen zorgvuldig voor het onderhoud. Maar ik kan het niet laten om zelf ook de handen uit de mouwen te steken. Het bloed stroomt toch waar het niet gaan kan! Ik kan dit jaar weer terugkijken op een goede oogst. Het leukste vind ik om uit te delen. Van de 30 bloemkolen heb ik er 27 uitgedeeld. Ook met de heerlijke tomaten en komkommers heb ik al heel wat mensen een plezier kunnen doen. Nu zijn de druiven aan de beurt. Oogsten en delen horen bij elkaar.
In de Westlandse  parochies wordt in oktober oogstdankdag gevierd. Van oudsher wordt in het najaar stil gestaan bij de vruchten die aarde en arbeid hebben voortgebracht. Wij kunnen ons de vraag stellen wat de zin is om zo’n dag in deze tijd nog in ere te houden. Vroeger was het oogsten van veel producten verbonden met de zomer en de herfst, zoals nog steeds voor de fruitteelt geldt. In de Betuwe is men nu volop bezig met het binnenhalen van de appels en peren, met de hulp van veel seizoenskrachten. Maar in de glastuinbouw kan door klimaat beheersing en assimilatiebelichting in elk jaargetijde een oogst binnen worden gehaald. Zo worden er tegenwoordig zelfs in de koudste en donkerste maanden tomaten geplukt! Kortom, er wordt het hele jaar geoogst! Door de enorme technische vooruitgang kan de mens vele processen aansturen en beheersen. Hoe valt het woord ‘dankbaarheid’ in deze technocratische tijd? Wij kunnen toch zelf alles naar onze hand zetten? Een andere kanttekening, die wel eens bij de oogstdankdag wordt geplaatst,  is het feit dat nog maar een klein percentage van de Nederlandse bevolking werkzaam is in de agrarische sector. Goed, bij ons in het Westland is een aanzienlijk deel van mensen direct of indirect betrokken bij de tuinbouw. Maar tegelijkertijd werken velen in totaal andere bedrijfstakken. Ondanks al deze vragen blijft het toch zinvol om oogstdankdag op een eigentijdse wijze te vieren. En dan als dag van bezinning op werken en zorgen  in de breedste zin van het woord. Elk mens plant, zaait en draagt zorg om te oogsten. Wij spannen ons in, in de hoop vruchten te mogen plukken! Op allerlei manieren. Als wij kijken naar het resultaat, dan zal de een dankbaar zijn. In de sfeer van werk, beroep, gezin loopt alles prima. Terwijl de ander met problemen te kampen heeft of zich grote zorgen maakt om de toekomst.
Oogstdankdag is bedoeld om onze vreugde en dankbaarheid te delen, maar evengoed onze vragen en zorgen. De kerk zal weer mooi versierd zijn met een veelheid aan producten die in onze streek geteeld worden. Dat is elk jaar opnieuw een lust voor het oog!  
Zoals de apostel Paulus schrijft: (2 Korinthiërs, 9, 6 en 10) ‘Wie karig zaait, zal karig oogsten; wie overvloedig zaait, zal overvloedig oogsten. God, die zaad geeft om te zaaien en brood om te eten, zal ook u zaad geven en het laten ontkiemen, zodat uw vrijgevigheid een rijke oogst voortbrengt.’ Daarom zullen de vruchten der aarde vanuit de kerk ook uitgedeeld worden aan mensen in ons midden die een steuntje in de rug goed kunnen gebruiken. Ik hoop van harte dat wij met velen oogstdankdag mogen vieren.

Namens het pastoraal team,                      
pastoor J. Steenvoorden

Oogsten, danken en delen

Zorg voor elkaar, zorg voor de natuur,
zorg voor een goed product,
zorg voor een eerlijke verdeling
dat is wat ons bindt
en wat ons in vertrouwen gaande houdt.
Ons leven is méér
dan geld verdienen
en wie we ten diepste zijn
valt niet af te lezen
aan wat wij bezitten.
Menszijn is
brekend en delend
in het leven staan
en bijdragen aan waardig leven
voor al wat leeft
en ademhaalt.