Ga op weg en vertrouw op Gods hulp

Ga op weg en vertrouw op Gods hulp

Op Witte Donderdag heb ik in 5 klassen van groep 7 op basisschool de Fontein het verhaal over Jezus  verteld en dan toegespitst op het laatste Avondmaal, zijn gevangenneming in de Hof van Olijven, wat er verder gebeurde tot hij stierf aan het kruis en begraven werd. En het verhaal van het lege graf met Pasen. Ik vertelde dat hij zich nog aan heel veel mensen heeft laten zien, met ze gesproken en gegeten heeft. De kinderen zaten allemaal heel stil en aandachtig te luisteren. Ik vroeg aan de kinderen waarom ik dit nu volgens hun kwam vertellen? Prachtige antwoorden als: als we die verhalen niet meer horen, kunnen wij ze ook niet meer doorvertellen; mensen moeten weten dat iedereen even veel waard is en ook zo met elkaar omgaan; dan leren de mensen datje elkaar moet kunnen vergeven; omdat er met Pasen nieuw leven is . . . En dan komen de vragen van de kinderen: Was Jezus nou een Jood of een Christen? Maar Hitler was toch ook een Christen? Waarom stierf Jezus aan een kruis? Hoe ging het met Jezus verder toen de mensen hem niet meer zagen? ….

Ja . . . Hemelvaart. Bij bijzondere mensen horen bijzondere verhalen. Die verhalen zijn geen verslag van hoe het precies is gebeurd. Ze vertellen ons wel dat mensen diep geraakt zijn door Jezus. Ze raken maar niet over hem uitverteld! En ze weten intussen ook dat vertellen alleen niet voldoende is: je moet ook zo proberen te leven in de geest van zo’n verhaal. Tegelijkertijd vertellen die verhalen over onze levensweg, die ook een vaart/ een weg naar de hemel is.  Maar waar is die hemel dan? …

Kinderen, en ook volwassenen, nemen niet zondermeer genoegen met allerlei ‘mooie’ antwoorden, zoals we dat vroeger wel makkelijker deden. We leren dat er niet altijd een antwoord is in de zin van een uitleg of een oplossing. Soms roept een vraag nieuwe vragen op. Het gaat erom dat we er op een open manier mee omgaan. Ons niet verschuilen achter allerlei pasklare antwoorden die eerder doodslaan dan dat ze oprechte interesse of bewondering wekken.

Ooit zag ik op een bankje in het park gekerfd staan:’ Heaven is a place with you on earth’. Wat spreekt daar een intens geluk uit! Ik ben het nooit meer vergeten! Misschien zegt de hemel wel meer over een situatie van vrede en geluk, dan de plek waar die te vinden zou zijn. We hoeven in ieder geval niet te wachten met onze hemelvaart tot na onze dood. Het is prikkelender je te beseffen dat je nu de weg naar de hemel kunt gaan door wat je in Gods Naam zegt en doet. En doe het vooral samen, ieder met de talenten die hij/zij heeft. Ga op weg en vertrouw op Gods hulp.

Ik wens u een mooi Hemelvaartfeest toe, en . . . pastoor Jaap Steenvoorden een hele fijne verjaardag met de beste wensen voor een gezegend, gezond en gelukkig nieuw levensjaar.

Marie-Thérèse van de Loo, p.w.