Beleef de Goede Week

In de decembermaand wordt je als vanzelf meegenomen in de kerstsfeer. Met Pasen is dat wat anders. Toch worden we juist in de Goede Week uitgenodigd om mee te gaan in de sfeer van wat ooit gebeurde in Jeruzalem. Hoe Jezus enkele dagen nadat hij als Koning was binnengehaald, als een misdadiger gekruisigd werd. En hoe Hij de avond voor deze kruisdood, zijn eigen lichaam en bloed – zijn leven- geeft aan zijn leerlingen?

De dagen Witte Donderdag, Goede Vrijdag en Stille Zaterdag vormen één lange viering. Wij vieren in deze ‘driedaagse’ de kern van ons geloof. Het leven in al zijn facetten komt langs. Verraad, jaloersheid, achterdocht, afgunst, liefde, trouw, ontrouw, verdriet, wanhoop, angst, ongeduld, wraak, alle gevoelens zijn te ervaren. Met de dagen vóór Pasen, lopen we in de kerk als het ware met Jezus mee, een mini-bedevaart.

Op Witte Donderdag worden we uitgenodigd rond de Maaltijd van de Heer in een plechtige viering. Deze avond markeert het begin met het vieren van de Eucharistie. Jezus wast als een dienaar de voeten van zijn leerlingen en bij brood en wijn zegt Hij: Dit is de samenvatting van heel mijn leven. Dit ben ik, dit brood is mijn Lichaam deze wijn mijn Bloed. Blijf dit doen om Mij te gedenken. Daarna wordt het kaal, onprettig zelfs. Het tabernakel is leeg, de altaartafel zonder kleed, de kaarsen uit… de lichten schemeren. We verlaten de kerk in stilte nadat we gehoord hebben dat zijn verrader in aantocht is.

Als we op Goede Vrijdag terugkeren, lopen we – in aandachtige stilte- de kruisweg met de Heer. Waar sta ik langs die Via Dolorosa…? Of we nemen deel aan de altijd indrukwekkende Goede Vrijdagplechtigheid met het lijdensverhaal volgens Johannes. We tonen het kruis. ‘Aanschouwt dit kostbaar kruis waaraan de Redder heeft gehangen.’ Een ieder wordt uitgenodigd om naar voren te komen en het kruis te vereren door het te kussen of door een buiging te maken of er bloemen bij te leggen. Je voelt je bijna bij Jezus op Golgotha. Nog stiller van binnen verlaten we wederom de kerk, om er in de donkere paasnacht terug te keren. De viering is nog niet voorbij.

We worden wakker op Stille zaterdag, de wereld is stil en rouwt bij het graf van Jezus. Wij bereiden ons voor op het paasfeest dat morgen gevierd zal worden. Daarom bestaat er die oeroude traditie dat de christenen in de nacht van paaszaterdag op paaszondag wakend en biddend doorbrengen. In de duisternis wachten we op dat ene vlammetje van de paaskaars, dat nieuwe licht, Christus zelf die het nieuwe leven in de kerk brengt. Met velen kijken we vol verwachting naar het Licht dat de duisternis van de dood voorgoed zal verdrijven. We vieren Eucharistie met elkaar, de Heer is opnieuw in ons midden. Dat ene woord, Alleluia, zal steeds luider gaan klinken, je voelt, je merkt dat alles weer leeft…  
Kom vier mee en beleef!

pastor M. Straathof