• rkWestland
  • > Nieuws
  • > Westlandse jongeren over de Wereldjongerendagen (3) - Gerdi Janssen

Westlandse jongeren over de Wereldjongerendagen (3) - Gerdi Janssen

05 april 2017 - Algemeen federatie nieuws

Ervaringen en belevenissen op gedaan tijdens de Wereldjongerendagen in Polen, zijn te bijzonder om onbelicht te blijven. Die ervaringen en belevenissen laten we daarom graag tot bloei komen door elke maand een verhaal van één van de zeven jongeren die erbij waren te publiceren. Ervaringen en belevenissen die het verdienen in de eigen geloofsgemeenschap, aan iedereen, verteld te worden. Of zoals de paus het bij de verwelkoming van de jongeren bij de WJD verwoorde: 'Wanneer Jezus het hart van jongeren raakt, zijn zij werkelijk tot grootse dingen in staat.'

Mijn naam is Gerdi Janssen en ik ben 28 jaar oud. Ik woon in Monster. Ik ben bezig met de opleiding tot verzorgende IG niveau 3, daarnaast werk ik erbij in een verpleeghuis met dementerende ouderen.  Ik heb wisselende diensten, waardoor je goed moet kunnen omschakelen. Afgelopen zomer ben ik voor de eerste keer mee geweest naar de Wereld Jongerendagen in Polen. Ik vond het erg spannend. 

Wat vind ik van het thema van de WJD, “Zalig de barmhartigen, want zij zullen barmhartigheid ondervinden?”
Ik vind het een mooie thema. Dit thema zegt dat je elkaar vanuit je hart moet helpen, als de ander daar niet om vraagt. Zo zaten we in de bus naar het concentratiekamp in Dachau en voordat we uitgingen stappen, vergat Bisschop Van de Hende bijna zijn tas. Ik zei tegen de bisschop: vergeet uw tas niet. En ik gaf zijn tas aan hem. De bisschop bedankte mij. Dit is een klein gebaar, zonder dat de ander daarom gevraagd heeft. Zo heb ik dit thema gezien.

Nu de WJD voorbij is, is de WJD daarmee ook voor jou voorbij?
Nou ja, ligt eraan in welke invalshoek ik het bekijk. Aan de ene kant ga ik nu na de WJD vaker naar de kerk dan voor de WJD. Dit kwam, omdat we tijdens de WJD elke dag ergens een eucharistie vierde. Dit miste ik na de WJD toen ik thuis kwam. Toen ik thuis kwam was er ineens een hele lange stilte. Ik had tijdens de WJD zoveel indrukken gemaakt. Ik heb heel lang dat gevoel nog bij mij gedragen. Na een ongeveer 4 maanden ebde de WJD langzaam weg.

Kon ik mijn verhaal over de WJD bij thuiskomst kwijt?
Ja, ik kon mijn verhaal kwijt. Ik bleef maar vertellen, vertellen, vertellen, vertellen en vertellen. Zo kon ik dat uren blijven doen. Ik had zoveel meegemaakt.

Hoe kunnen wij parochianen in Westland jou helpen het verhaal over de WJD verder uit te dragen?
Ik heb het verhaal over de WJD in de kerk in Wateringen mogen vertellen. Dit vond ik erg leuk om te doen. Ik kreeg na afloop te horen, dat het een ingrijpend en mooi verhaal was.

Terug naar de voorgaande pagina
Wij zijn 1 federatie met 10 parochiesvoor iedereen
Tekstgrootte

Bezoek eens de parochie site van Heenweg

Het ontkennen van problemen is een vorm van zelfbedrog die elke persoonlijke groei onmogelijk maakt.