Pater Geert Groenewegen: “Westland, heen en terug”
Op 7 juli herdenkt pater Geert Groenewegen het heuglijke feit dat hij vijftig jaar geleden door Kardinaal Alfrink tot priester werd gewijd. Samen met pastoor Steenvoorden zal hij voorgaan in de eucharistieviering om 10.30 uur in de Sint Adrianuskerk te Naaldwijk. Na afloop kunnen de Westlandse gelovigen pater Groenewegen gelukwensen met zijn gouden jubileum.
Geert Groenewegen was de vierde uit een gezin van tien kinderen. De kleine feitjes van zijn leven wil hij ons wel even vermelden. “Wie in mijn jeugd middelbaar onderwijs wilde, kwam al gauw op een seminarie terecht. De Adrianus had in die tijd alleen al ruim 40 ‘priesterstudenten’. Ik ging naar de Witte Paters: drie jaar in Sterksel en drie jaar in Santpoort. Met mijn staatsexamen stonden in die tijd alle universiteitsdeuren open, maar tot ergernis van een aantal koos ik voor een verdere missionarisopleiding. Dus twee jaar filosofie in Boxtel, een jaar spiritualiteit in Gap, waar ik vooral Frans leerde en vier jaar theologie in Carthago, Tunesië. Het was allemaal nog voor het Tweede Vaticaans Concilie en de kwaliteit van die opleiding was twijfelachtig. Maar goed, ik had een duidelijk idee wat ik wilde en daar ging ik mee door.”
Na zijn priesterwijding vertrok hij naar Mali waar hij zich vooral inzette voor het onderwijs. In 1977 werd hij om politieke redenen het land uitgezet. Hij vertrok naar Zambia waar hij 12 jaar lang in dienst was van het Ministerie van Onderwijs. In 1993 kwam hij terug naar Nederland waarin hij in dè multicultiwijk van Den Haag, de Schilderswijk, op onnavolgbare wijze het pastoraat gestalte gaf.
“Mijn verblijf van 15 jaar in de Schilderwijk is wel de meest mondiale en verrijkende ervaring geweest. Wat zocht ik daar nu overal? Geen toerisme of exotische dieren, geen antropologische studies. Ik denk dat ik uiteindelijk overal mezelf zocht. Het contact met zoveel andere mensen en culturen confronteerde me met de Mens in al haar dimensies. En dat zoeken gaat nog steeds door. Vooral door de veranderende politieke en sociale omstandigheden blijf ik uitgedaagd worden. En, terug in Nederland, ontdek ik tot mijn plezier dat dezelfde vragen ook hier bestaan”.
Over steun van het thuisfront had hij nooit te klagen: “Mijn ouders en familie hebben steeds achter me gestaan en dat doen ze nog, al begrijpen ze me niet altijd. Met "Een Ton voor Mali" heeft mijn familie en de parochie ons indertijd zeer geholpen. Ook de MOV groepen(en) waren onze grote pleitbezorgers. De gemeenschap stond altijd achter ons en ook vandaag dragen we elkaar in ons zoeken naar richting in ons leven en de samenleving.”
In 2004 maakte hij en passant nog een tussenstop in Zuid-Afrika. Afrika bleef hem trekken en van 2010 tot 2012 werkte hij in Algerije aan een bibliotheek. In 2012 besloot pater Groenewegen voorgoed in Nederland te blijven. Sinds zijn terugkeer in Nederland woont pater Groenewegen bij zijn collega missionarissen in Dongen, ook wel bekend als de Witte Paters.
Met regelmaat keert pater Groenewegen terug naar zijn bakermat, het Westland, waar hij een graag geziene gast is. Pater Groenewegen staat bekend om zijn met humor doorspekte preken, waarin hij overigens niet schroomt in scherpe bewoordingen de gelovige gemeenschap te wijzen op de plichten die het lidmaatschap van de katholieke kerk met zich mee brengt en zich af te zetten tegen bedenkelijke ontwikkelingen in de Nederlandse samenleving.
Een boodschap voor de toekomst heeft hij ook voor ons: “Ik zou jongeren graag aanbevelen zo snel mogelijk de wereld in te trekken. In welke situatie dan ook. Dan ontluikt je leven en wordt je mens van deze tijd. De wereld is prachtig, onder welke hoek je het ook bekijkt. Trek er dus op uit. Dat heb ik ook gedaan en het is me uitstekend bevallen. Ik ben wel meest in Afrikaanse landen gebleven: Tunesië, Mali, Zambia, Zuid-Afrika en Algerije. Ben overal meerdere jaren gebleven en voelde me overal thuis”.
