Dauwtrappen op Hemelvaartsdag
Een dag of tien geleden stond er een stukje in de krant over een wandeling in de vroege ochtend op Hemelvaartsdag. Het bericht trok mijn aandacht en ik besloot op dat moment om er eens aan deel te nemen niet wetende wat mij te wachten stond. Op Hemelvaartsdag om zeven uur van huis vertrokken en om even voor half acht aangekomen bij het lambertuskerkje in de Heenweg vanwaar uit de wandeling zou starten. Het bleek dat we niet de enigste waren die er zo over dachten. Het weer was goed en op het moment van vertrek waren er 45 mensen aanwezig. Volgens een van de organisatoren was dat boven verwachting. Om even half acht ging men op pad. Via enkele straten in de Heenweg staken we de Maasdijk over en vervolgden de wandeling richting het Staelduinse bos. In een gemoedelijke en rustige sfeer doorkruisten we he bos. Onderling werd er veel gesproken en leerde je wat mensen kennen. Eenmaal door het bos werd er nog een ommetje gemaakt tot we in "de bosrand" een kop koffie en een krentenbol konden gebruiken. In een gesprek met een van de organisatoren bleek dat het evenement al tien jaar wordt georganiseerd in de Manaho parochie en nu voor het eerst een uitstapje heeft gemaakt omdat de parochie nu 11 kerken omvat. Na de wandeling kon de eucharistie worden bijgewoond in het Lambertuskerkje. Klein probleempje was dat we even moesten overschakelen naar wat meer stilte, maar dat gaf aan dat de wandeling zijn waarde had bewezen. In een bijna volle kerk en een mooie Eucharistieviering is voor mij Hemelvaartsdag in een mooier daglicht komen staan. Persoonlijk ben ik benieuwd waar volgend jaar de wandeling plaats zal vinden?
Henk van Ruijven
P.S. Na de wandeling ben ik even gaan zoeken waar het gebruik vandaan komt.
Op Hemelvaartsdag gaan nog steeds veel mensen er vroeg op uit om dauw te trappen. Ze maken dan een wandeling of gaan een eindje fietsen. Dit voert terug op een gebruik uit een ver verleden. Mensen stonden toen op Hemelvaartsdag om drie uur 's nachts op, wandelden met hun blote voeten door het gras, dansten en zongen. Van dit ritueel zou een magische en genezende werking uitgaan. In sommige streken wordt de activiteit ook wel 'hemelvaren' genoemd. Dit zou volgens het volksgeloof magische krachten geven. Onder andere zou het ouderdom bestrijden en huidaandoeningen genezen. Zo zou het een prima middel tegen zomersproeten zijn.
Dauwtrappen wordt ook wel in verband gebracht met de processie die vroeger op Hemelvaartsmorgen plaatsvond. Deze herinnerde aan de tocht van Jezus naar de Olijfberg. In de negentiende eeuw trokken Amsterdammers in alle vroegte de stad uit om buiten te bivakkeren onder het genot van koek, rozijnen, krakelingen, vijgen en een 'cruycxken goed nats'. Er werd gedanst en gezongen. Het was wel de bedoeling om negen uur weer in de stad terug te zijn om de mis bij te wonen.
Pas later werd het de gewoonte om het als een plechtige ontmoeting met de natuur te zien en daarbij vooral te zwijgen. Iets wat nu ook weer 'uit de mode' begint te raken.
Dauwtrappen is tegenwoordig nog in verschillende varianten bekend, maar slechts weinigen lopen nog met blote voeten door het gras.
